Fyrsta helgarfríið

Fyrsta skólavikan er nú að baki hjá Kristni Kára. Okkur öllum til mikillar ánægju finnst honum mjög gaman í skólanum. Hann lærir á "netta" tölvu sem allir krakkarnir hafa á borðunum sínum og krakkarnir eru allir "vinalegir og góðir". Nú er bara að byrja trompletnámið og eftir það höfum við ekki miklar áhyggjur. KK er þó einstaklega spenntur fyrir því að fara án okkar til Þýskalands í vor þar sem bekkurinn verður nokkra daga í Trier. 

Á þriðjudag og miðvikudag mun KK svo reyna að komast í fótboltalið skólans (ISB Raiders). Tvær æfingar munu skera úr um það hvort hann komist í liðið í ár eða ekki. Við höfum verið að mæla út hin börnin síðustu daga og vonum bara að Ameríkanarnir kunni ekki mikið í fótbolta. 

Í öðrum fréttum er það helst að bíllinn okkar er loksins kominn (ekki gamli rauður heldur glænýr svartur bíll). Nú þurfa hinir bílarnir að fara að vara sig - ekki síst þegar Hjördís þýtur í morgunkaffi með hinum amerísku mömmunum (hún hefur reyndar ekki enn samþykkt að mæta, en hún er undir miklum þrýstingi). Daði, Óli og Erik eru hjá okkur um helgina. Vonandi komumst við með þeim á nýja bílnum á ströndina á sunnudaginn, þá á víst að gera hlé á þrumuveðrinu með sól og sumri. Setjum vonandi myndir inn eftir það.

International School of Brussels

Nú fer hversdagurinn að taka við hér í Belgíu. Í morgun keyrðum  við Guðbjörgu og Kristinn út á flugvöll eftir að hafa haft þau í tíu daga frábærri heimsókn - Takk fyrir allt.

Í dag, sunnudag, fórum við að skoða nýja skólann hans KK - International School of Brussels. Öllum nýju krökkunum og fjölskyldum þeirra var boðið í skólann að skoða og drekka djús. ISB, eins og skólinn er kallaður, er eins amerískur og amerískt verður. Allir einstaklega almennilegir og kurteisir. Á þriðjudaginn er svo annar kynningardagur þar sem KK hittir bekkinn sinn í fyrsta skipti og velur sér hljóðfæri (já hljóðfæri sem hann verður að æfa á í tvö ár). Hann fer líka í læknisskoðun svo hann komi ekki með einhverja íslenska sjúkdóma.

Á miðvikudaginn er svo fyrsti skóladagurinn. Í næstu viku eru svo fótboltaæfingar þar sem Coach Eitthvað velur 16 krakka í fótboltalið skólans - ef það gengur ekki verður líklega grátur og gnísta tanna hérna í Belgíu.

Í vor fer svo einkaprinsinn í skólaferð til Þýskalands en ferðin á næsta ári verður til Flórens þar sem litli listaprinsinn mun skoða listaverk með bekknum - rosastuð.

Sendum vonandi myndir frá skólanum á þriðjudag:

Þeir sem vilja kíkja betur á skólann geta farið hingað: http://www.isb.be/ 

 

Rosamikið að gera

Bloggskortur síðustu vikna er svo sannarlega ekki til kominn vegna fréttaleysis - þvert á móti hefur varla verið dauð stund til skrifta. 

Daginn áður en Matthías fór komu Hrefna og Stebbi í heimsókn með Júlíus og Ragnheiði Máríu. Með flugvélinni sem þau fóru til Íslands komu Kristinn og Guðbjörg í heimsókn. Þau verða hér í Evrópusambandinu frá á sunnudag (í næstu viku koma svo Daði, Óli og Erik). 

Með Hrefnu, Stebba og krökkunum var barnabelgía tekin með stormi. Við fórum í skemmtigarðinn Walibi þar sem við skelltum okkur í rússíbana og klessubíla. Eiturgott belgískt stuð. Við fórum líka í vatnsrennibrautagarð og síðast en ekki síst fórum við í kajak-ferð í Ardennafjöllunum. Þar rérum við í gegnum skóg, framhjá höll og niður flúðir - mjög skemmtilegt. Tómasi og Stebba tókst líka að gera góðan skurk í bókinni "Around Brussels in 80 beers". Hápunkturinn þar var vafalítið "volgur, goslaus og súr" Gueze bjór á Morte Subite. Stelpurnar fengu svo barnslausan dag til að versla og dansa. Hápunktur heimsóknarinnar var þó vafalítið þegar Hrefna tók armbeygju númer 1.000 - en samkvæmt húsreglunum kostar 30 armbeygjur að segja ljótasta orð í heimi samkvæmt KK (Fxxx). Við bíðum nú eftir þakkarskeyti frá foreldrum hennar fyrir að hafa klárað uppeldið fyrir þau svona snemma á fertugsaldri dótturinnar.

Það hefur ekki verið minna um að vera eftir að amman og afinn komu. Kristinn Kári var við það að sprynga af spenningi á flugvellinum. Hann var þó í heilu lagi þegar þau loks komu út og hann gat veifað íslenska fánanum eins og honum hafði aldrei verið veifað áður. 

Með ömmuna og afann í farteskinu keyrðum við strax morguninn eftir á Normandy-ströndina (á leiðinni sáum við reyndar andlit Jóhannesar skírara sem geymt er í Amiens í Frakklandi. Þar skoðuðum við innrásarstrendur bandamanna, einn refil (ekki hægt að fara í frí nema að skoða amk einn refil) og Mont St.-Michel. Þaðan fórum við í örstuttan túr um París - en tókst þó svo sannarlega að sjá allt það merkilegasta (m.e.a.s Versali ásamt um milljón öðrum túristum). Fórum m.a. á La Coupolle þar sem við héldum upp á fimmtugsafmæli Guðbjargar. Á þessum risastóra stað slökktu þjónarnir ljósin og gengu syngjandi inn salinn með logandi tertu. Guðbjörg horfði með samúðaraugum á eldgamla konu á næsta borði - sannfærð um að verið væri að koma þeirri gömlu á óvart. Þegar þjónarnir staðnæmdust við okkar borð var hún enn sannfærð um að þetta væru einhver mistök eða að þjónarnir væru bara að hvíla sig. Stuttu seinna varð hún eldrauð í framan, orðin fimmtug í París (en þó hvergi annars staðar). 

Til þess ferða-púlsinn héldist áfram nægilega hár (þetta var eins konar cross-fit ferðalag) keyrðum við frá París niður í alpana þar sem við gistum í St. Gervais sem er næsti bær við Chamonix. Þar fórum við upp á Mont Blanc, keyrðum til Sviss og gengum um fallega bæi og fjöll (og borðuðum kartöflur og pizzu með bláberjasultu sem skolað var niður með nær ódrekkandi súkkulaðibjór). 

Nú erum við sem sagt komin aftur til Brussel (eftir að hafa keypt sinnep í Dijon) og ætlum að hafa nokkra náðuga daga. Hversdagurinn snýr svo aftur í næstu viku þegar KK byrjar í skóla, Tómas fer aftur í vinnuna og Hjördís byrjar að læra frönsku.