Smáfjölskyldan í útlöndum

Við höfum víst ekki staðið við fyrri loforð um að verða duglegri að blogga - en nú er kominn sumartími í Evrópu svo þetta hlýtur að fara að hrökkva í gang. Það verða svo allir bloggandi á Íslandi þegar viðgöngum í Evrópusambandið þar sem öll aðildarríki ESB verða hafa sumar og vetrartíma - alveg satt. Til þess að fagna því bökuðu Hjördís og frúin á Rue Argus kleinur og ástarpunga sem voru til sölu á alþjóðadegi International School of Brussels (sjá mynd af KK, Bubba og Matthildi Stellu) - en í Elementary School þar sem KK er eru töluð 40 tungumál (vel á minnst var foreldraviðtal um daginn þar sem snúðurinn fékk þessa glimmrandi umsögn). 

 Við vorum annars svo heppin á miðvikudaginn að afi Kristinn og amma Guðbjörg mættu á svæðið - í annað skipti síðan við fluttum til ESB. Til þess að undirstrika andstöðu sína við sambandið ætla þau þó ekki að vera hérna of lengi. Við förum því saman til Marokkó á sunnudag og verðum þar í 10 daga. Vonandi verður næsta blogg um það. Kristinn Kári hefur annars átt náðuga daga með ömmu sinni og afa.

Á föstudag mætti öll stórfjölskyldan á "Science Fair" þar sem allir krakkarnir í 5. bekk sýndu niðurstöður rannsókna sem þau hafa unnið að síðustu fimm vikur. KK gerði rannsókn á þrýstingi og hversu hátt körfubolti skoppar. Mikilvægasta niðurstaðan var að það þarf ekki að hafa miklar áhyggjur af því þó boltinn sé ekki að fullu uppblásinn - hann skoppar næstum eins hálfblásinn og uppblásinn. Þetta var einstaklega skemmitlegt - og amerískt. Þetta var alveg hafnarbolta-amerískt... bara skemmtilegra.

Við skelltum okkur líka með afa og ömmu á Marolles markaðinn (þar sem Tinni keypti bátinn í samnefndri mynd um vel klipptan Belga sem á hund og vingast við mann með skegg - mælum með Tinnatoppnum í 3D). Hér hefur annars verið vor síðustu 2-3 vikur - um 15° hiti og sól. Íslenskur sumarhiti sem engan svíkur (nema þá sem þurfa að vinna inni að science fair verkefnum). Í tilefni vorsins skelltum við okkur um miðjan mars til Londres að heimsækja Birki vin okkar (og foreldra hans, hjónin Erik og Bylgju). Það var einstaklega gaman. Súkkulaði porterar og stout - og auðvitað fótbolti þegar við fórum og sáum Gylfa Sigurðsson skora tvö mörk fyrir Swansea á móti Fulham. Tómas las alla reglubók alþjóða fótboltasambandsins og gat eftir það fylgst nokkurn veginn með leiknum

 - þetta er náttúrlega enginn skák, siglingar, fagottleikur eða handbolti... en virkar svo sem alveg sem íþrótt. Við borðuðum líka frábæran indverskan mat og fórum í London Eye (fr. œil de londres fyrir dygga aðdáendur síðunnar). Umfram allt var bara einstaklega gaman - og bíðum við spennt eftir að fá þau næst hingað á meginlandið (á myndinni hér að neðan er barnið ánægt fyrir hönd Tómasar... í alvöru (enda er bjórinn frá San Francisco, næstum næstu götu frá þar sem við bjuggum).

Erik, Bylgja og Birkir voru í heimsókn hér í Brussel um helgina- alla leið frá Londres (svo þau eru eiginlega nágrannar okkar). Við skelltum okkur saman á myndasögusafn Brussel á laugardaginn (Belgar eru brjálaðir í myndasögur) og út að borða víetnamskan mat um kvöldið. Í miðri máltíðinni ruku stelpurnar út til að sjá vampírubíómynd. Þjónustustúlkurnar stóðu hissa yfir köllum og strákum með of marga aðalrétti og virtust velta fyrir sér hvað olli því að þær ruku á dyr (Tómas og Erik þorðu ekki að segja sannleikann, þ.e að þær ruku burt til að sjá Twilight). Á sunnudeginum skelltum við okkur á jólamarkað í Köln þar sem jólabarnið var líklega þýskt. Til þess að ljúka gleðihelginni elduðum við villisvín áður en stórborgarhjónin héldu heim. Í þetta sinn tók Erik bara 60 armbeygjur (mun betra en í sumar) og Bylgja tók sín sett með stakri prýði (var þó langt fram atvinnuarmbeygjunum hennar Hrefnu).

Helgina þar á undan vorum við annars í París þar sem KK keppti á fótboltamóti diplómatabarna og hunangsbangsa alls staðar úr Evrópu. Öllum til mikillar ánægju lenti ISB U12 í 2 sæti með jafnmörg stig og sigurliðið. Auðvitað var ekki hægt að sleppa því að kíkja á Monu Lisu (sem KK var búið að hlakka mikið til að sjá) og upp í Effelturninn.

Eins og fleiri helgar fór KK til útlanda að keppa í fótbolta á föstudaginn. Hann keyrði með hinum ISB raiders krökkunum í 6 tíma til Frankfurt þar sem þau kepptu á móti Frankfurt International School. Niðurstaða ferðalagsins var eitt jafntefli og eitt tap - sem var víst ásættanlegt þar sem Frankurtararnir voru eldri en öðlingarnir úr ISB. KK stóð sig eins og hetja, er varnarjaxl sem fær þó að stundum að spila á miðjunni. Við hjónaleysin skelltum okkur á eftir fótboltakrökkunum. Keyrðum á Volvonum til Frakkafurðu þar sem við borðuðum besta sushið hingað til á pínulitlum stað með fullt af japönum og drukkum stóran bjór og radler í turni (alvöru gæða þýskum turni). Við horfðum svo á fótbolta á laugardagsmorgninum með foreldrum sem vildu tala um bókamessu og íslensk efnahagsmál. Vorum ekki alveg viss hvort var ofar á vinsældalistanum hjá okkur (en allir virtust sehr messuspenntir yfir íslenskum bókum, forsetanum og öllu því sem fylgir). 

Á leiðinni niður eftir er hámarkshraðinn stundum 130 og stundum bara eins hratt og þú þorir. Á einum svoleiðis kafla var Tómas stífur við stýrið á 150 þegar múslímsk slæðukona kom askvaðandi með blikkandi ljós og flaut þar sem Tómas var víst að keyra allt of hægt - komst varla úr sporunum á þýskan mælikvarða. Næsta föstudag keppa Raiders svo í Lúxemborg og svo er lokamótið í París um miðjan nóvember. Feðgarnir eru annars í vikulegum fótbolta með íslenskum köllum á sunnudagsmorgnum. KK leggur mikla áherslu á að Tómas verði honum ekki til skammar. Tómas reynir að verða við því - en það tekst ekki alveg alltaf. Til þess að uppfylla íslenska tilkynningaskyldu þá tilkynnist hér með að veðrið er gott. Sól og 14 gráður yfir daginn. Ekki amalegt það.

Þar sem við búum í Evrópu skelltum við okkur til tveggja nýrra landa um helgina. Einkasonurinn var að spila fótbolta við International School of Bonn í Bonn. Hann fór með rútu og gisti hjá strák úr hinu liðinu og skemmti sér stórvel. Við vildum hins vegar ekki senda einkasoninn til útlanda einan svo við slógumst í för og fórum til Bonn á nýja bílnum (sem heftur fengið hið konunglega nafn Karl Gústaf (smá upgreid frá vini okkar Hondu-Ragnari).

Á leiðinni til Bonn keyrir maður í gegnum einhvers konar sepa af Hollandi sem otar sér á milli Belgíu og Þýskalands (þannig náðum við tveimur löndum). Í Bonn vann barnið einn leik og tapaði einum.

Við fengum frábæran indverskan mat og Bier von Fassss - ótrúlegt hvað Þjóðverjinn kann að hella bjór í glas. Hápunktur ferðarinnar var þó þegar við sáum gamlan Þjóðverja með risastórt yfirvaraskegg kenna barnabarninu sínu gæsagang á Rínarbökkum.

Þessi vika verður sérstaklega spennandi á Rue Moonens. Hjördís er ennþá í 15 tíma á viku frönskukennslu hjá Alliance Francaise - og bætir nú við sig sex tímuma á viku í frönsku fyrir útlendinga í háskólanum í Brussel. Eftir sex tíma frönsku á þriðjudag verður kalt hvítvín og funheitt súkkulaði á borðum.

Fyrsta skólavikan er nú að baki hjá Kristni Kára. Okkur öllum til mikillar ánægju finnst honum mjög gaman í skólanum. Hann lærir á "netta" tölvu sem allir krakkarnir hafa á borðunum sínum og krakkarnir eru allir "vinalegir og góðir". Nú er bara að byrja trompletnámið og eftir það höfum við ekki miklar áhyggjur. KK er þó einstaklega spenntur fyrir því að fara án okkar til Þýskalands í vor þar sem bekkurinn verður nokkra daga í Trier. 

Á þriðjudag og miðvikudag mun KK svo reyna að komast í fótboltalið skólans (ISB Raiders). Tvær æfingar munu skera úr um það hvort hann komist í liðið í ár eða ekki. Við höfum verið að mæla út hin börnin síðustu daga og vonum bara að Ameríkanarnir kunni ekki mikið í fótbolta. 

Í öðrum fréttum er það helst að bíllinn okkar er loksins kominn (ekki gamli rauður heldur glænýr svartur bíll). Nú þurfa hinir bílarnir að fara að vara sig - ekki síst þegar Hjördís þýtur í morgunkaffi með hinum amerísku mömmunum (hún hefur reyndar ekki enn samþykkt að mæta, en hún er undir miklum þrýstingi). Daði, Óli og Erik eru hjá okkur um helgina. Vonandi komumst við með þeim á nýja bílnum á ströndina á sunnudaginn, þá á víst að gera hlé á þrumuveðrinu með sól og sumri. Setjum vonandi myndir inn eftir það.