Loftárás

Á laugardaginn spiluðum við hafnabolta við Dag og Eggert. Það var sólskin, bjór fyrir pabbanna og allir höfðuða það gott, þangað til að Tómas fann blauta dellu á hausnum - jámm, dúfa hafði miðað og hitt beint á höfðuðið á Tómasi svo dúfnaskíturinn lak niður hárið og inn á bak. Tómas var ekki sérstaklega hress með það. Kristinn Kári heimtaði að fara heim svo það væri hægt að þrífa Tómasinn. Um kvöldið fórum við að borða á veitingastað sem borgarstjórinn á - en þó eftir að hafa farið í sturtu. Svo passið ykkur á dúfunum, þær eru stórhættulegar.

Why don't you have anyone?

Hjördís skilaði lokaverkefninu sínu á þriðjudagsmorgun. Nú gæti hún skrifaði sig í gegnum hvaða ofkólnunarsjúkling sem er. Um kvöldið skelltum við okkur að borða hráan fisk með Meredith, einstæðu vinkonu Hjördísar. Á meðan við biðum eftir matnum horfir KK á Meredith og spyr umhyggjusamur: "why don't you have anyone? you are always alone. I can be your friend. Eftir það var þögn við borðið - og Meredith reyndi að malda í móinn og benda á einhvern kærasta í L.A. sem hún er nýbyrjuð með og enginn hefur séð.

Um síðustu helgi fórum við svo í dýragarðin þar sem KK komst í tengsl við öll dýrin, fékk að gefa kindum og klappa geitum - svo sáum við reyndar líka lítið tígrisdýr og stuttan gírafa.

Kristín vinkona Hjördísar kom svo í heimsókn á þriðjudagskvöld. Hennar bíður mikið plan og fer örugglega enn þreyttari heim í næstu viku en þegar hún kom - en amk með nýmálað neglur á öllum endum. Þær stöllur fara á Goldfrapp tónleika um helgina og ætla út að borða hvert kvöld. KK fær svo nýtt hjólabretti í sumargjöf á fimmtudag og fer með kanilsnúða sem ofurhúsfreyjan Hjördís bakaði á síðasta vetrardag.

Myndivélin er svo komin úr viðgerð svo bloggið verður aftur myndrænt.

Sumar

Við gátum flatmagað á ströndinni allan sunnudaginn í sól og 30 gráðu hita. Eftir að hafa verið á klakanum í 10 daga vissi líkaminn hans KK ekki hvernig hann ætti að bregðast við þessu svo hann fékk kvef - kvef í 30 gráðu hita og sól. Hjördís er að klára lokaverkefnið sitt. Hún ætti líka að vera á vöktum en umsjónarkennarinn hennar er í jury duty (ekki myndinni) svo það seinkast eitthvað. Annars fer að birtast grein eftir bráðahjúkrunarfræðinginn í bráðahjúkrunarblaði Bandaríkjanna - sem er nú ekki amalegt.

Allir komnir á sinn stað

Tómas og Kristinn Kári voru á Íslandi í síðustu viku. Tómas var að vinna (og ekki bara í náttbuxunum eins og í San Fran) og KK var í sveitinni. Á leiðinni til baka gekk allt á afturfótunum. Flugleiðir áttu í erfiðleikum með að leyfa Tómasi og KK að sitja saman. Þegar við komum til Minneapolis voru þeir svo teknir í sérstaka yfirheyrslu og kvartað yfir því hversu oft Tómas hefði komið til USA síðustu ár. Þeir fengu þó að fara inn í landið en voru kvaddir með orðunum - kannski þú ættir að ferðast eitthvað annað næst. Eftir það kom í ljós að e-miðinn til San Francisco, sem keyptur var í gegnum Flugleiði, virkaði ekki (annað skipti sem þetta kemur fyrir). Tómas þurfti þá að kaupa nýjan miða til þess að geta fylgt barninu eftir. Þá voru strákarnir valdir í sérstaka vopnaleit - sem var frábært. Þetta batnaði þó allt þegar Hjördís sótti strákana út á flugvöll og allir komust heim. Við ætlum svo á ströndina í dag í 30° gráðu hita og sól - ekki amalegt það.

Nokkrar frá Hawaii

Hér koma nokkrar myndir frá Kauai

Kauai engu síðra en Maui

Þrátt fyrir að það hafi verið erfitt þá ákváðum við á endanum að segja skilið við Kauai og koma okkur heim til San Francisco eftir besta páskafrí í heimi. Við vorum á frábæru hóteli á besta stað. Það tók okkur einn og hálfan tíma að keyra eyjuna á enda í hvora átt (regnskógur og stórt fjall koma í veg fyrir að hægt sé að keyra hringinn um eyjuna). Við náðum að sjá alla eyjuna, fórum á sörfa og snorkla og höfðum það eins gott og mögulegt var. Eyjan er svo græn að Hjördís kvartaði oftar en einu sinni yfir pálmatrjám sem skyggðu á útsýnið. Þetta skýrist allt svo betur þegar við náum að setja inn myndir úr ferðalaginu (myndavélin bilaði reyndar í miðri ferð svo helmingurinn af myndunum var tekinn á gamaldags einnota myndavél - sem KK skildi engan veginn "af hverju get ég ekki séð myndirnar NÚNA".

Komin í mitt Kyrrahafið

Við erum komin á áfangastað á Kauai - Hawaii-eyjunni sem er næst miðbaug. Þetta er eyjan úr Jurassic Park og Raiders of the Lost Ark etc. Á hótelinu okkar er stærsta sundlaug á öllum eyjunum - og þeir þreytast ekki á að segja okkur það. Sjórinn er heitur og fínn hér og við erum strax byrjuð að næla okkur í brúnku og surfvöðva. Næstu daga ætlum við svo að leigja okkur lítinn jeppa og keyra um eyjuna - og stoppa á strönd af og til - og hoppa í fossa og ganga inn í regnskóginn af og til. Við mætum svo aftur til San Francisco efitr páska.

...og fjallið er næstum eins og tvö hæstu fjöll Íslands

Skíðanjálgurinn tók sig upp á ný - og eina ráðið við honum er að henda fjölskyldunni í bílinn og bruna upp í fjöll... eða kannski frekar að skríða upp í fjöll. Við lögðum af stað með öllum öðrum San Franciscobúum sem voru að byrja í Spring Break og vorum því næstum 7 tíma á leiðinni (í staðinn fyrir 4). Tómas fékk líka að seta undir keðjurnar í snjókomu og myrkri, sem honum finnst sérstaklega skemmtilegt. Við skíðuðum svo allan laugardaginn. Kristinn Kári kom með upp í yfir 3000 metra hæð og brettaði næstum alla leiðina niður að Lake Tahoe (með nokkrum stökkum og aðeins fleiri föllum). Við komum svo aftur í bæinn á sunnudaginn í sól og sumaryl.

 

 

 

 

Og þá var eftir einn

Þá er fimmta önnin búin hjá Hjördísi og bara ein eftir. Héðan í frá verður hún aðallega að hjúkra og læra á spítalanum - svona milli þess sem hún skellir sér til Hawaii og á ströndina (og skrifar lokaritgerð). Hjördís skellti sér í amerískt partý til þess að halda upp á endalokin en mætti svo í morgun á spítalann til þess að hjúkra brátt og örugglega. Fyrir þá sem það ekki vita þá koma Tómas og Kristinn Kári heim í 10 daga í byrjun apríl. Hjördís ætlar að vera eftir og skrifa lokaverkefnið sitt. Við ætlum svo á skíði um helgina og svo er það Hawaii um páskana.

Einu sinni kunnti ég alla íslenskuna

Kristinn Kári hefur núna áhyggjur af því að hann sé að verða kani, eða eins og hann sagði í dag: "einu sinni kunnti ég all íslenskuna, en ekki lengur. Mikið er gott að ég á ömmu sem getur kenntað mér hana aftur" - já ætli það sé ekki bara ágætt að við komum heim í sumar.

Við höfum annars haft það gott hér í sólinni og hitanum sem kom um leið og Erik og Bylgja fóru. Við héngum í Dolores park í laugardeginum - drukkum límónaði og köstuðum frísbí. Á sunnudaginn gerðumst við svo menningarleg og drógum drenginn á Ballett. KK leist nú ekki vel á þetta fyrst - "á ég að horfa á baaallerínur?!". En eftir að við sögðum honum að þetta væri bara ballett með dönsurunum en engum stelpulegum ballerínum var hann meira en til í þetta. Hann sat næstum kjurr í tvo tíma.  Annars erum við búin að fatta að það er farið að styttast í annan endan á þessu hjá okkur. Við þurfum því að vera dugleg að klára að gera allt sem við viljum gera áður en við komum heim. Nú er bara að setja saman lista og haka við þetta eitt af öðru.